တစ္ကယ္ဆုိရင္
ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အတုိးတက္ဆုံးနဲ႔ အခ်မ္းသာဆုံး ႏုိင္ငံအျဖစ္
ထင္ရွားခဲ့ဘူးပါတယ္၊ 1959 ခုႏွစ္ေလာက္က ဖြင့္ခဲ့တဲ့ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္ဟာ
အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္. အေဆာက္အဦးတစ္ခုလုံး ေလးေအးစက္ေတြနဲ႔
ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးဘၾကည္ရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာေတြဟာ ေျပာမဆုံးေအာင္
ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေလေအးစက္ေၾကာင့္ ေအးေနတဲ့
ေလယာဥ္ကြင္းအေဆာက္အဦးႀကီးထဲကုိ ၀င္ၿပီး တအံ့တၾသျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔တင္
မဟုတ္ပါဘူး …… အဲဒီတုန္းက ယုိးဒယား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကစ္တီကာခၽြန္း ျမန္မာျပည္ကုိ
ခ်စ္ၾကည္ေရးနဲ႔ ေလ့လာေရးလာၿပီး အျပန္မွာ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔လူေတြကို
“ျမန္မာျပည္ကုိ မွီဖုိ႔ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္(၅၀)ေလာက္ ႀကိဳးစားရမယ္”လုိ႔
ေျပာသြားခဲ့ဘူးပါတယ္၊
မေလးရွားႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆုံး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တြန္ကူအပ္ဗဒူရာမန္း လည္း ျမန္မာျပည္ကုိ လာၿပီးေလ့လာခဲ့တယ္၊ အျပန္က်ေတာ့ ဖဆပလတုိက္ခန္းပုံစံေတြ ယူၿပီး ေဆာက္တယ္၊ 1960ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ထင္ပါတယ္၊ အင္ဒုိနီးရွားက မေလးရွားပုိင္ ဆာဘားနဲ႔ ဆာရာ၀တ္ကုိ ၀င္သိမ္းမယ္လုပ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကမၻာကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔က ၀င္ျဖန္ေျဖေပးခဲ့လုိ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ မေလးရွား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဦးသန္႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကြာလာလမ္ပူက လမ္းမႀကီးတစ္ခုကုိ ဦးသန္႔လမ္းလုိ႔ နာမည္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ မေလးေတြကေတာ့ ယူသန္႔(U Thant)လုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ စင္ကာပူမွာလည္း ရန္ကုန္ လမ္းမႀကီး (Rangoon Street )ဆုိၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္၊
1960 ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဟန္သာေအးႏုိင္လြန္တုိ႔၊ BPI က ေဆးတုိ႔၊ ၾကယ္စင္ဖဲထီးတုိ႔၊ ဗႏၶဳလေစာင္တုိ႔၊ “တုိက္” ဆပ္ျပာမႈံ႕တုိ႔၊ ေပၚဆန္းေမႊးဆန္တုိ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွတစ္၀ုိက္မွာ နာမည္ အႀကီးဆုံး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပညာေရးကုိ ၾကည့္ဦးမလား…. အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ နာမည္အႀကီးဆုံး တကၠသုိလ္ဟာ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ပါ၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကုိ ၀င္ခြင့္ရဘုိ႔ကလည္း မလြယ္ဘူး၊ ပီနန္အစုိးရ ၀န္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဒါတြတ္ေဒါက္တာတိန္းဟုတ္နန္းက “က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ေဆးေက်ာင္းဟာ အဆင့္အတန္း ျမင့္လြန္းလုိ႔ ၀င္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အိႏၵိယကုိသြားၿပီး ေဆးေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတယ္၊” လုိ႔ ေျပာဘူးတယ္၊
အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္က အဂၤလိပ္စာဌာန ပါေမာကၡဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (Thirty Burmese Tales ကုိေရးခဲ့တဲ့) ေဒါက္တာထင္ေအာင္ပါဆုိရင္ ခုေခတ္လူငယ္ေတြက ယုံတမ္းစကားလုိ႔မ်ား ထင္ေလမလား။
အဲဒီလုိ အဖက္ဖက္က ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြထက္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ေရွ႕ေရာက္ေနရာက အခုဆုိရင္ တန္းတူမဟုတ္႐ုံမက အဲဒီႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေနာက္မွာႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့တာ ေတြ႔ရေတာ့ ရင္မနင့္ပဲ ေနမလား၊
အရင္က တ႐ုတ္၊ ေလာနဲ႔ သီဟုိႏုိင္ငံေတြကုိ ႏွစ္စဥ္ ဆန္လွဴခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အခုဆုိရင္ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံး ႏုိင္ငံစာရင္း၀င္ တဲ့ …..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲက စကားေလးနဲ႔ အဆုံးသတ္ပါရေစ ……
“ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေ-ာက္က်င့္ေတြကုိ ျပင္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ” လုိ႔ ….
မေလးရွားႏုိင္ငံရဲ႕ ပထမဆုံး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တြန္ကူအပ္ဗဒူရာမန္း လည္း ျမန္မာျပည္ကုိ လာၿပီးေလ့လာခဲ့တယ္၊ အျပန္က်ေတာ့ ဖဆပလတုိက္ခန္းပုံစံေတြ ယူၿပီး ေဆာက္တယ္၊ 1960ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ထင္ပါတယ္၊ အင္ဒုိနီးရွားက မေလးရွားပုိင္ ဆာဘားနဲ႔ ဆာရာ၀တ္ကုိ ၀င္သိမ္းမယ္လုပ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကမၻာကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔က ၀င္ျဖန္ေျဖေပးခဲ့လုိ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ မေလးရွား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဦးသန္႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ကြာလာလမ္ပူက လမ္းမႀကီးတစ္ခုကုိ ဦးသန္႔လမ္းလုိ႔ နာမည္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ မေလးေတြကေတာ့ ယူသန္႔(U Thant)လုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္၊ စင္ကာပူမွာလည္း ရန္ကုန္ လမ္းမႀကီး (Rangoon Street )ဆုိၿပီး ျမန္မာျပည္ကုိ ဂုဏ္ျပဳ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္၊
1960 ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဟန္သာေအးႏုိင္လြန္တုိ႔၊ BPI က ေဆးတုိ႔၊ ၾကယ္စင္ဖဲထီးတုိ႔၊ ဗႏၶဳလေစာင္တုိ႔၊ “တုိက္” ဆပ္ျပာမႈံ႕တုိ႔၊ ေပၚဆန္းေမႊးဆန္တုိ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွတစ္၀ုိက္မွာ နာမည္ အႀကီးဆုံး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပညာေရးကုိ ၾကည့္ဦးမလား…. အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ နာမည္အႀကီးဆုံး တကၠသုိလ္ဟာ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ပါ၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကုိ ၀င္ခြင့္ရဘုိ႔ကလည္း မလြယ္ဘူး၊ ပီနန္အစုိးရ ၀န္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဒါတြတ္ေဒါက္တာတိန္းဟုတ္နန္းက “က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ေဆးေက်ာင္းဟာ အဆင့္အတန္း ျမင့္လြန္းလုိ႔ ၀င္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အိႏၵိယကုိသြားၿပီး ေဆးေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတယ္၊” လုိ႔ ေျပာဘူးတယ္၊
အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္က အဂၤလိပ္စာဌာန ပါေမာကၡဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (Thirty Burmese Tales ကုိေရးခဲ့တဲ့) ေဒါက္တာထင္ေအာင္ပါဆုိရင္ ခုေခတ္လူငယ္ေတြက ယုံတမ္းစကားလုိ႔မ်ား ထင္ေလမလား။
အဲဒီလုိ အဖက္ဖက္က ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြထက္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ေရွ႕ေရာက္ေနရာက အခုဆုိရင္ တန္းတူမဟုတ္႐ုံမက အဲဒီႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေနာက္မွာႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့တာ ေတြ႔ရေတာ့ ရင္မနင့္ပဲ ေနမလား၊
အရင္က တ႐ုတ္၊ ေလာနဲ႔ သီဟုိႏုိင္ငံေတြကုိ ႏွစ္စဥ္ ဆန္လွဴခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အခုဆုိရင္ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆုံး ႏုိင္ငံစာရင္း၀င္ တဲ့ …..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲက စကားေလးနဲ႔ အဆုံးသတ္ပါရေစ ……
“ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေ-ာက္က်င့္ေတြကုိ ျပင္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ” လုိ႔ ….
မွတ္ခ်က္ = မေလးရွားမွာ
ထုတ္ေ၀တဲ့ အျပင္စီးမဂၢဇင္း(ဧၿပီလထုတ္)မွ ၀င္းေမာင္ရဲ႕ “ေရႊႏုိင္ငံသုိ႔” အမည္ရ
ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ကူး၍ ထုတ္ႏႈတ္ေဖၚျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment